Nə yerdi bu, nə yer üzüdür
Göy üzü təmiz, nurlu,
Yer üzü niyə bu qədər
çamurlu?
Nəzərmi dəydi yerin,
yaraşıqlı hüsnünə,
Əli qanlı insanmı
xəncər sapladı köksünə?
Bağrından püskürən
vulkanlar nə,
Gül üzünə axıdılan
nahaq qanlar nə?
Nə yerdi bu, nə yer üzüdür,
qaralıb dərddən,
sifətinə çopur-çopur
ləkələr çöküb,
Quzğunlara yemdi sanki,
bağırsağını çölə töküb.
Toz basıb üzünü, siləni yox,
Dərdi nədir, biləni yox.
Kimdi bəşərin qəsdinə duran,
Qiyamət olmamış,
yerin, yerdə həşrini quran?
Nə yerdi bu, nə yer üzüdür,
adamının azı tox,
çoxu ac qalır,
Göydən əli üzülən insan,
göyün qisasını yerdən alır.
Yağmurlar yuyub, arıdır,
günəş aydınladır,
ay, pərvanəsi olub
başına dolanır,
küləklər yanağını sığallayır,
göylər, içinə çəkir dərdini,
getmir üzündən qarası yerin,
tapılmır dərdinin çarası yerin.
Tanrının üzümü döndü
bəndədən,
Nur ələnmişdi, bilmədik,
çıraqları söndü, nədən?
Yoxsa, adəm övladı xilaf çıxdı
ilkin əhdinə,
Yoxsa, şeytan Həvvanı,
yenə salıb nəfsin kəməndinə?
Nə yerdi bu, nə yer üzüdür,
Atəşlər yandıran
cəhənnəmin lap özüdür.
Başından basır,
gözünü oyuq-oyuq oyurlar,
Göyünü topa tutur,
dağını yarır, meşəsini qırır,
soyub qabığını,
özünü, çılpaq qoyurlar.
Nə yerdi bu, nə yer üzüdür,
iti dara çəkir,
pişiyi boyladırlar
yağlı siçan tələsinə,
Öküzü diri-diri yandırır,
şiri qatırlar ölüm qəfəsinə.
Daş yağdırır adam
adamın başına,
Olmaya, Allah bezib yerdən,
buraxıb yeri, başdı başına.
Nurəddin İsmayıl
Şərhlər
Hər hansısa bir şərh yazılmayıb.