Sən də insan, mən də insan

Nelson Mandelanın əziz xatirəsinə

Sən də insan, mən də insan

Bir çiçəyi əzməyə,

Bir gülü, açılmamış,

budağından üzməyə,

Bir sınıq könlü yaxmağa,

Bir üzə yad nəzərlə baxmağa,

nə əlim, nə dilim gəldi...

Torpağa yük ayaqların,

zərif çiçəklər üstündə.

Bir zaman kökünü qazdığın

qönçə güllər, təpələnib indi,

gül qaytaran qəbrin üstündə.

Nə pislikdən, nə şərdən doydun,

Zorladın acılara,

Nə üzlərdə təbəssüm qoydun.

Mən baş əydim qara dərili Mandelanın

azad ruhuna,

Sən boyun əydin müstəbidlər

qara güruhuna,

Sən də insan, mən də insan.

Başımı dərd aldı,

Dünyanı dərdli görəndə.

Içim sızıldadı,

sahibsiz itlər,

aclıqdan üzümə hürəndə.

Dərdin-sərin yağlı dürmək,

Peşəndir insanlığa pusqu qurub,

addım-addım güddürmək.

Qalmışıq odla köz arasında,

Gör nə qədər fərq var,

Insanla insan arasında.

Sən də insan, mən də insan.

Mənim könlüm

biçənəyi biçilmiş yurdun

boz talası,

Sən, millətinə qan içdirən zalımın

haqqa üzü boz balası.

Mənim içim azadlığa meydan,

Sənin üçün vicdan yeri

daş qəfəsli zindan.

Neyləyək, seçim belə,

Sən zalım, mən də belə.

Sən də insan, mən də insan.

Sallana qalmısan dünyanın

daş bağlayan üzündən,

Sanma ki, uzaq düşübsən

haqqın görən gözündən.

Sən qapısı xeyrə bağlı,

içi şər havalı.

Mən insana sadiq, əhdə vəfalı.

Qorxma, Ikimizə də yer var,

özü geniş, qəbri dar dünyada,

O üzünə yol qoymadığın,

Bu üzü,xeyrin şərə çalandığı

idbar dünyada.

Sən də insan, mən də insan.

Vəssəlam, vəssəlam...

12 dekabr 2013