Getsən, mənə də xəbər ver!

Nurəddin İsmayıl

Ölkəmizi sahibsiz görüb,

ölkəmizdə sahibsiz gəzmə, it.

Ya acından ölər,

ya da səni sahibsiz görüb

öldürərlər.

Ya ağlı dayaz birisi,

ya peşəkar it daşlayan o birisi,

daş atar, qısqırdar,

ya mərdi qovo-qova

namərd edənlər

nəfs damarını tutub

səni bir sümüyə

aləmə güldürərlər.

Ölkəmizi sahibsiz görüb

sahibsiz gəzən it.

Mədəniləşən şəhərdə

sülənib

özünü gözdən salma,

Villa, saray qoruyucusu deyilsən

əti görüb haray həşir salma.

Çıx mərkəzdən qırağa,

gəz zibillikləri,

nə tapsan ye, ətə qana gəl,

kəndinə dön,

bir evin sakini olmağa get.

Qorxma ölməyindən,

Qorx, adamların

halına gülməyindən.

Ya öl qurtar,

ya da abrını yığ ətəyinə,

mühacir soydaşlar kimi

ölkəmizi bir dəfəlik tərk et.

Burası sahibsiz itlərin

bəsləndiyi ölkə deyil,

Bəslənməyinə arxayın düşüb

gəzmə buralarda veyl-veyl.

Burası insanın

it yerinə qoyulmadığı yer,

İtin it, pişiyin pişik olmaqdan

bezib tükəndiyi yer.

Bezib getsən,

Abrını ətəyinə yığıb

buralardan getsən,

ey yurduna sadiq it,

adamların kötəklədiyi,

acı talenin

aclığa sürüklədiyi,

əti qurumuş,

bədəni sinsimiş it,

işdi, getməli olsan,

ölkəmizi bir dəfəlik

tərk etməli olsan,

sən yorğun canın,

xəbərsiz getmə,

getsən, mənə də bir xəbər et!