ERMƏNİLƏRİN AZƏRBAYCAN XALQINA QARŞI TÖRƏTDİKLƏRİ MƏNƏVİ GENOSİD - Araşdırma + FOTOLAR

Tarix elmləri doktoru

Ümumilli lider Heydər Əliyev hələ 1999-cu ildə Naxçıvan Muxtar Respublikasınn 75 illik yubileyinə həsr olunmuş dövlət komissiyasının iclasında Azərbaycan tarix elmi qarşısında çox mühüm bir vəzifə qoydu. Azərbaycan tarixçilərinin ümdə vəzifələrindən biri kimi dünya ictimaiyyətinə ermənilərin Azərbaycan torpaqlarını mənimsəməsində irəli sürdükləri “elmi” dəlillərin əsassız və uydurma olduğunu sübut etmək və bunun üçün də Cənubi Qafqazın yeni tarixi konsepsiyasını yaratmaq düşürdü. O, deyirdi: “Biz... bütün bu iddiaların əsassız, uydurma olduğunu beynəlxalq aləmdə sübut etməliyik. Bunun üçün də əsaslı sənədlər, fundamental elmi, populyar əsərlər yaranmalıdır. Biz Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü nəinki yaşadığımız indiki illərdə, gələcək nəsillər üçün də qoruyub saxlamaq üçün çox güclü bir konsepsiya, əsas yaratmalıyıq”.

Ümummilli liderin çağırışından sonra bizim tərəfimizdən Azərbaycan-erməni siyasi münasibətləri və ermənilərin Azərbaycan xalqına qarşı irəli sürdüyü torpaq iddialarının tarixçəsi tərəfimizdən geniş tədqiq olunmuş və tədqiqatın nəticələri 2003-cü ildə nəşr olunmuş monoqrafiyada ( Вафа Кулиева. Роль и позиция мусульманского духовенства в социально-политической и культурной жизни Азербайджана в XIX- начале XX вв. в ракурсе армяно-азербайджанских политических отношений. Баку, Нурлан,2003 г.) öz əksini tapmışdır.

Yüksək elmi səviyyədə, çoxsaylı mənbələrə əsaslanaraq (epiqrafik, orta əsr Azərbaycan hökmdarlarının fərmanları, arxiv sənədləri) Cənubi Qafqazda tarixən heç bir erməni dövlətinin olmadığı sübuta yetirilir.

Bizim tədqiqatlarımız Antanta ilə Çar Rusiyasının Cənubi Qafqazı xristianlaşdırma siyasətinin davamı kimi Sovet Rusiyasının bu regionda ermənilər üçün ilk dövlətin 1920-ci ildə Qərbi Azərbaycan torpaqlarında yaradılmasını təsdiqləyir. Ermənistan Respublikası Türkiyə və türk dünyası arasında bufer rolunu oynayaraq, tarix boyu Rusiya siyasətçilərinin təbirincə desək, Qafqazda Rusiyanın forpost rolunu oynamışdır. 1920-ci ildə Cənubi Qafqazda erməni dövlətinin yaradılması onun tarixinin yazılması ehtiyacını irəli sürdü.

Məlumdur ki, Cənubi Qafqazın tarixi konsepsiyası hələ XX əsrin ortalarında İ.P.Petruşevski tərəfindən “XVI-XIX əsrin əvvəllərində Azərbaycan və Ermənistan feodal münasibətlərinin tarixi oçerk”ində işlənilib. Bu konsepsiyanın əsasını erməni dövlətçiliyinin Cənubi Qafqazda dərin köklərə malik olduğu ideyası təşkil edir.

İ.P.Petruşevskinin və erməni tarixçilərinin əsərlərində Qərbi Azərbaycan torpaqlarında guya mövcud olmuş erməni dövlətinin “Qafqaz Ermənistanı və Ararat respublikası” adlandırdıqları anlayışa orta əsr mənbələrinin heç birində rast gəlinmir. Bu sənədlərdə Ermənistanın yerləşdiyi ərazi Çuxur-Səəd adlanır və Azərbaycan anlayışına daxildir. Sənədlərin analizi Cənubi Qafqazın yeni tarixi konsepsiyasının işlənməsinə zəmin yaradır və Azərbaycan tarixinin sovet rus və erməni tarixçiləri tərəfindən saxtalaşdırıldığını sübuta yetirir.

Sovet İttifaqı dövründə azərbaycanlıların bu torpaqlardan tədricən sıxışdırılıb çıxarılması ilə yanaşı onlara məxsus olan maddi-mədəniyyət abidələri dağıdılıb, yer adları erməniləşdirilibdir.

1988-ci ildən sonra kütləvi terrora məruz qalmış azərbaycanlılar Qərbi Azərbaycan ərazisini tərk etmək məcburiyyətində qalmış və bundan sonra bu ərazidə qalmış azərbaycanlılara məxsus olan memarlıq abidələri, maddi-mədəniyyət nümunələri dağıntılara, məhvə məhkum olmuşdur.

Qərbi Azərbaycanda, Zəngəzurda aparılan ciddi elmi araşdırmalar 1961-ci ilə təsadüf edir. Demək olar ki nə ondan əvvəl və nə də ondan sonra bu əraziyə Azərbaycan alimləri buraxılmamışdır. Məhz bu ildə Qarabağda və Zəngəzurda Azərbaycan və erməni alimlərinin birgə elmi ekspedisiyası fəaliyyətə başlayır. Zəngəzurun Urud (Oront) qəbristanlığında XV-XVI-cı əsrlərə aid sənduqə formalı və qoç heykəlli məzar daşları aşkarlanır. Abidələrin üzərində həkk olunmuş Quran ayələri və birinin üzərində olan “Allah, Məhəmməd, Əli. Min evladi avğvan” kitabəsi (yəni alban nəslindən) və qədim türk tayfalarına məxsus onqonların (tanrıların) Tibet yak öküzü, şamanların, Humay quşunun və s. təsvirləri (см. Мешадиханум Неймат, Корпус Эпиграфических памятников Азербайджана, т.I, стр.9-15, III, №1042-1058) alban tayfalarının islamı qəbul etməsini və ondan çox-çox əvvəl türkləşməsini sübuta yetirir. AMEA-nın müxbir üzvü, tarix elmləri doktoru, “Şöhrət” ordenli Məşədixanım Nemətin bu elmi kəşfi ona qədər sovet tarixşünaslığında mövcud olan Qafqazın xilafət tərəfindən istilasından sonra xristian olan alban tayfalarının erməniləşməsi və gürcülüşməsi konsepsiyasını alt-üst edir və azərbaycan türklərinin Qafqazda gəlmə deyil yerli, köklü xalq olduğunu təsdiqləyir. Məşədixanım müəllimə Urud abidələrini 1981-ci ildə nəşr etdirdiyi “Мемориальные памятники Азербайджана» (Azərbaycanın memorial abidələri) kitabına salır və Azərbaycan xalqının mədəni irsi kimi təqdim edir.

Buna cavab olaraq erməni “alimləri” xəttat savadsız olmuş, kitabəni səhv yazmış, - deyə “Min evladi avğvan” (yəni alban nəslindən) kitabəsinə hərflər əlavə edərək oxunuşunu “Avlağum Vağudlu” kimi təqdim edirlər. A.D.Papazyanın yazdığına görə, Orbelyan nəslindən olan Avlagum Vagudluları Əmir Teymur türkləşdirmiş və islamı qəbul etdirmişdir. Həmən Urud qəbristanlığında yatanlar da onlardır. Azərbaycanlılar heç vaxt Zəngəzurda (Sisian) yaşamamışlar və Zəngəzur Azərbaycan torpağı deyil. Lakin A.D.Papazyanın 1959, 1968-ci illərdə çap etdirdiyi “Персидские документы Матенадарана» («Matenadaranın fars sənədləri”), «Персидские купчии Матенадарана» (Matenadaranın fars çıxarışları) əsərlərindəki sənədlərdə Zəngəzurun Naxçıvana, Naxçıvanın isə Azərbaycan ölkəsinə daxil olduğu göstərilir. Digər erməni alimi Z.S.Xaçikyan yazır ki, Teymurun istilası zamanı Syunikdə yaşamış Avlagum Vaqudlular islamı qəbul etməsinlər deyə Gürcüstanın Lori dağlarına köçdülər. (Z.S.Xaçikyan, Pamyatnıe zapisi Armyanskix rukopisey XV v. Avtoreferat, Dokt.diss., Erevan, 1961 q.). Beləliklə, A.D.Papazyanın irəli sürdüyü fikir digər erməni tarixçisi tərəfindən təkzib olunur. Bundan sonra Urud qəbristanlığı dağıdılır və Qərbi Azərbaycanda yaşayan azərbaycanlılar öz dədə-baba yurdlarından didərgin salınırlar.

Ermənilər epiqrafika sahəsində də böyük saxtakarlıqlara yol verirlər və məqsəd üç dəniz arasında (Aralıq, Qara, Xəzər) “Böyük Ermənistan” dövlətinin tarixən mövcudluğunu sübut etməkdir. Bu saxtakarlığın bariz nümunəsi kimi A.A.Xaçaturyanın “Корпус арабских надписей Армении XIII-XVI вв.” (Ереван, 1987) (XIII-XVI əsr Ermənistanın ərəb yazıları korpusu) əsərini qeyd etmək olar. Burada müəllif Türkiyənin İxlat, Ərzincan, Ərzrum, Azərbaycanın tarixi və müasir torpaqları olan – Zəngəzur, Naxçıvan, Göycə ərazisindəki abidələri daxil etmişdir. O, abidələrin coğrafiyasını və xronologiyasını qarışdıraraq, sözlərə hərflər əlavə etməklə saxtakarlığa yol vermişdir. Tarixi mənbələri təhrif edərək Əbdürrəşid Bakuvinin “Kitab-o Təlxis əl-asar və əcayib əl-məlik əlqəhhar” əsərində “Abşeronda xristianlar yaşamış” ifadəsini saxtalaşdıraraq “Abşeronda ermənilər yaşamış” sözləri ilə əvəz etmişdir.

Dağıda bilmədiklərini isə erməni milli memarlıq abidəsi kimi təqdim edirlər.

Anadoludan tutmuş Çinə qədər Araz boyu karvan-ticarət yolu – İpək yolu üzərində Zəngəzurun Səlim keçidi adlanan yerdə Elxani Əbu Səid dövründə tikilmiş karvansaranı (h.729=1328-29 il) “erməni milli memarlıq abidəsi” kimi təbliğ edib xüsusi buklet də nəşr ediblər. (Arutunyan V.M., Yerevan, 1984 il) (bax. Мешадиханум Неймат, Корпус Эпиграфических памятников Азербайджана, т.III, №991, стр.62). Həmən yol üzərində Zəngilanın Məmmədbəyli kəndində Yəhya ibn Məhəmməd türbəsinin (vəf.1305 il) qapısı üzərində qoyulmuş kitabə ölçüsü, forması, həkk olunan texnikasına görə qeyd olunan karvansara kitabəsinin eynidir. Belə kitabənin üçüncüsünə Azərbaycanın tarixi ərazisində hələ rast gəlinməyib. Qeyd olunan kitabədə XIV əsrdə İpək yolu üzərindəki bütün abidələri yaratmış memar Əli Nəcməddinin adı çəkilir.

Abidənin içərisində erməni dilində divara bir yazı qoyulmuşdur. Bu yazıda olan mətnlə qapının üzərinə hörülmüş yazının mətni üst-üstə düşmür. Erməni dilində olan yazıda qeyd olunur ki, bu abidə 1332-ci ildə Orbelyan nəslindən olan Çesar tərəfindən tikilib. Lazar Universitetinin müəllimi Xr.İv.Kuçuk-İoannasov iddia edir ki, “tatarlar” (yəni azərbaycanlılar) sonradan bu karvansaraya Səlim adı vermiş və ərəbcə yazını qapının üzərinə qoymuşlar. Halbuki ərəbcə yazı bina tikildiyi zaman qapının üzərinə hörülmüşdür. Maraqlısı odur ki, ermənilərin çap elədikləri bukletdə karvansara Səlim karvansarası adı ilə çap olunub. İstər-istəməz belə bir sual meydana çıxır, əgər bu erməni milli-mədəni abidəsidirsə, niyə ermənilər bunu “tatarlar” adlandırdıqları kimi adlandırırlar?

Erməniləşdirmək istədikləri digər abidə Azərbaycan Qaraqoyunlu dövləti, Çuxur-Səd əmirlərinə aid İrəvanın 8 kilometrliyində Cəfərabad kəndində yerləşən möhtəşəm türbədir.

Ermənilər türkmən alimlərini dəvət edərək bu abidənin bünövrəsində qazıntı işləri aparmış və belə bir qənaətə gəlmişlər ki, Qaraqoyunlu dövləti İran dövləti olub, onun başında türkmən (müasir türkmənləri nəzərdə tuturlar) əmirləri durub və ərazisində erməni maddi-mədəniyyət abidəsi olub. Bu cəfəng elmi nəticə yalnız xəstə təfəkkürün məhsulu ola bilər. Qaraqoyunlu əmirlərini müasir türkmənlərlə eyniləşdirmək qeyri elmidir və düzgün deyil, ona görə ki, onlar XIII əsrdə Anadoluda adlanan yarım köçəri tayfa birləşmələrindən ibarət idi. Onların mərkəz vilayətləri Arciş, Van gölünün şimalında yerləşirdi.

Bundan əlavə memarlıq-konstruktuv formasına görə bu abidə Naxçıvanda yerləşən Möminə-xatun və Yusif bin Kəbir türbələri ilə eynidir və Əcəmi bin Əbu Bəkr memarlıq məktəbinin davamıdır.

Qeyd olunan yerdə bir neçə türbə və azərbaycanlılara məxsus böyük qəbristalıq olmuşdur. Hamısı dağıdılıb. (Мешадиханум Неймат, Корпус Эпиграфических памятников Азербайджана, т.III, №1027, стр.66-67).

İrəvan şəhərində Göy Məscidin kompleksində yerləşən Mədrəsə binasının hücrələrindən birində mərmər başdaşının üzərində “h.1330=1911-12-ci il Abasquluxan” yazılmışdır. Abasqulu ağa İravanski İrəvanın görkəmli maarif-pərvərlərindən biri olmuş, maarifin, təhsilin, mədəniyyətin inkişafında mühüm rol oynamışdır. Arxiv sənədlərindən məlumdur ki, 1898-ci ildə bir qrup İrəvan ziyalıları Göy məscidə toplaşaraq məscidin nəzdində məktəb açmaq qərarına gəlirlər və bu məktəbin maliyyələşdirilməsini öz üzərlərinə götürürlər.

Mehri rayonunun Nüvədi kəndində bir neçə abidə qeydə alınmışdır. Bunlarda biri Anqizet qəbristanlığında Şeyx oğlu Şeyx Mirin baş daşıdır. H.700=1300-1301-ci ildə vəfat etmişdir. Digəri Quş fermasının yerində orta əsr qəbristanlığı bir baş daşı qeydə alınmışdır. Üzərində dəfn olunanın adı qalmışdır – Qəni Tax. Kitabəni kufi xəttinə görə XIII əsrə aid etmək olar. Nüvədi kənd qəbristanlığında h.1244=1828-29-cu il Əbdülkərim, h.1281=1864-65-ci il Məsumənin yerli daşdan və mərmərdən hazırlanmış başdaşları mövcud idi.

Zəngəzur dağlarında Baba Hacı türbəsi var, hündürlüyü 3,50 m. Planı xaricdən dairəvi, içəridən 16 bucaqlı (4,70x4,70 m), divarın eni 1,14 m. İçəridəki qəbirlər malalanıb, xaricdə baş daşılar h.932=1525-26-cı il və h.995=1586-87-ci il. Demək Baba Hacı türbəsi daha əvvələ aiddir. Ətrafda böyük qəbristanlıq olmuşdur.

Zəngəzurun Ələyaz kəndində Əxi Təvəkkül türbəsi var. Əxi Təvəkkül Məhərrəm ayı h.950=1543-cü ildə şəhid olmuşdur. Türbə uçub dağılmış. Əxi Təvəkkülün baş daşı qalmışdır. Əxi cəmiyyəti orta əsrlərdə sənətlarları birləşdiridi.

1915-ci ildə İrəvan quberniyasının ərazisində 382 şiə, 9 sünnü, Zəngəzurda 38 məscid fəaliyyət göstərirdi. İrəvan quberniyasında məscidlərin sayının artma dinamikası belə idi: 1904-cü il - 201; 1911-ci il - 342; 1915-ci il – 382 məscid. Qeyd etməliyik ki, Çar Rusiyası dövründə məscid açmaq elə də asan iş deyildi. Bunun üçün Qubernatorun və Caniçinin xüsusi icazəsi lazım idi. Məscidlərin sayının artma dinamikası müsəlman əhalisinin sürətlə artmasından və bu ərazidə müsəlman ruhanilərinin bütün təziqlərə, ciddi nəzarətə baxmayaraq böyük siyasi quvvə olduğundan və iradəsindən xəbər verir.

Məscid Zəngəzurun Şəki, Vaqudi, Mərdhuz, Qarraq, Saldaş, Karkyal, Ağbəs, Ağbağ, Hacıəmi, Ballıqaya, Kərkəs, Çərəli, Xardcmaqlı, Dəstəyird, Qalacıq, Cicimli 1, Cicimli 2, Qaroaçarlı, Seyidlər, Mollalar, Təzə Kilsə, Nərcan, Zor, Əfəndilər, Pasan, Xurtekes, Hacıqəmbər, Qarabağlar, Dəmirçilər, Dondarlı, Kurdaluq, Ulaclı, Saraclı, Dərzili, Oxçü, Kaqlar, Yuva kəndlərində fəaliyyət göstərirdir (Вафа Кулиева. Роль и позиция мусульманского духовенства в социально-политической и культурной жизни Азербайджана в конце XIX – начале XX вв. в ракурсе армяно-азербайджанских политических отношений. Баку 2003, стр.183. ГИА ф.290, опись.2, дело № 756, лл.23, 49, 53) (prixod məscidləri kənd soveti rolunu oynayırdı. Burada anadan olanların, ölənlərin, evlənənlərin, boşananların uçotu aparılırdı. Hər prixodun mollası var idi və o Qubernator tərəfindən təyin olunurdu). Ümumən XIX əsrin sonunda İrəvan quberniyasında 233 şiə və 14 sünnü məscid prixodları fəaliyyət göstərirdi. (Вафа Кулиева. Роль и позиция мусульманского духовенства в социально-политической и культурной жизни Азербайджана в конце XIX – начале XX вв. в ракурсе армяно-азербайджанских политических отношений. Баку 2003, ГИА ф.290, опись.6, дело 2980, лл.19; ф.291, опись.13, дело 8385, лл.66-69; там же дело 8592, лл.1-23).

İrəvan şəhərində XX əsrin əvvəlinə kimi Qədim Şəhər məscidi, Came məscidi, Hacı Novruzəlibəy məscidi, Hacı İmamverdibəy məscidi, Mirzə Səfibəy məscidi, Hacı Cəfərbəy məscidi fəaliyyət göstərirdi. İrəvanın Came məscidi kompleksində iri mədrəsə binası da mövcud idi. Binanın möhtəşəmliyi Qərbi Azərbaycanda tədrisin, elmin inkişafından xəbər verir. Bu cür komplekslərə Bakıda İçərişəhərdə və Dərbənddə rast gəlinir. (Вафа Кулиева. Роль и позиция мусульманского духовенства в социально-политической и культурной жизни Азербайджана в конце XIX – начале XX вв. в ракурсе армяно-азербайджанских политических отношений. Баку 2003, ГИА cтр.119-124, ГИА ф.290, опись 10, дело 5693, лл.19-25).

Azərbaycanlıların bu regionda köklü xalq olduğunu toponimlər – yer adları bir daha sübut edir. Toponimlər konkret etnosun konkret coğrafi məkanda təşəkkülünü göstərən ən tutarlı sənəddir. Ona görə də ermənilər əraziləri azərbaycanlılardan təmizlədikcə ilk növbədə yer adlarını dəyişdirirlər. Demək olar ki, bütün toponimlər erməniləşdirilib. Adını çəkdiyimiz Urud-Oront, Cəfərabad-Arqavanq, Zeyvə-Metsamor və s. adlandırılıb. Bu da azərbaycanlıların bu torpaqlarda tamamilə izlərinin itirilməsi məqsədini güdür və Ermənistan Respublikasının dövlət siyasəti statusuna qaldırılmışdır. (Вафа Кулиева. Указ соч. стр.172-212; Həsən Mirzəyev. Qərbi Azərbaycanın Dərələyəz mahalı. S.46-64, 89-143, 173-213, 257-270).

Zəngəzurun Pir Davudan kəndində XIX əsrin sonunda 8-ci imam Rzanın nəvəsi Mir Davudun məqbərəsi var idi. Qara Vəli kəndində 7-ci imam Museyi Kazımın oğlu Seyid Əhmədin məqbərəsi yerləşirdi (Вафа Кулиева. Указ соч. стр.119. ГИА ф.290, опись.2, дело 747, л.6). Hal-hazırda dağıdılıb.

İrəvan məscidlərinin İrəvan quberniyasının müxtəlif yerlərində vəqf əmlakları yerləşirdi. Bu, əsasən torpaq sahələri, dükanlar idi. Sənədlərdən göründüyü kimi vəqf əmlaklarının sərhəd olduğu torpaqlar azərbaycanlılara məxsus idi. Bu da öz növbəsində bu regionda azərbaycanlıların çoxluq təşkil etdiyindən xəbər verir (Вафа Кулиева. Указ соч. стр.118-124).

Mənbələrə əsasən demək olar ki, 1919-cu ildə İrəvan quberniyasının Şərur-Dərələyəz qəzasında azərbaycanlılar əhalisinin 72,3%, Sürməli qəzasında 96%, İrəvan qəzasında 60,2%, Milistan və Vedibasar mahallarında 90% təşkil edirdilər (Вафа Кулиева. Указ соч. cтр.212).

Böyük təəssüf hissi və ürək ağrısı ilə qeyd etmək lazımdır ki, hazırda bütün bu abidələr dağıdılıb.

Şamaxıda 1918-ci il mart qırğınları zamanı XII əsrin abidəsi olan Came məscidi dağıdılıb, 13 prixod məscidi yandırılıb, məhv edilibdir. (Вафа Кулиева. Указ соч. стр.216).

Qarabağda yerləşən abidələr də ermənilər tərəfindən kütləvi surətdə dağıdılıb. Ermənilər çalışırlar ki bu yolla öz aqressiv siyasətlərinə haqq qazandırsınlar. Eyni zamanda dünya ictimaiyyətinin nəzərini başqa istiqamətə yönəltmək məqsədi ilə azərbaycanlıların Naxçıvanda erməni qəbristanlıqlarını dağıtmaq haqqında cəfəng məlumatlar yayırlar.

Dağlıq Qarabağ ərazisində yerləşən alban-xristian abidələri ermənilər tərəfindən mənimsənilir və erməni mədəni irs kimi təqdim edilir. Bu haqda rus, erməni, avropa dillərində “əsərlər” çap olunur. (Samvel Karapetyan. Памятники армянской культуры в зоне Нагорного Карабаха. 2000 г.; Шаген Мкртчян. Сокровища Арцаха. Ереван, 2000 г.).

Lakin Qarabağ ərazisində, yaxın zamanlara qədər külli miqdarda xanəgahlar, türbələr, pirlər, monumental tikililər, orta əsr qəbristanlıqları, məscidlər və s. müsəlman abidələri mövcud idi.

Məhv olmuş abidələrin üzərində olan yazılar memarların, alimlərin, xəttatların, nəqqaşların, sufi şeyxlərinin, azərbaycanda memarlıq məktəblərinin banilərinin adlarını aşkarlayır. Həkəri çayının hövzəsində yerləşən bir sıra türbələr öz memarlıq-konstruktiv formasına görə seçilir. Bunlardan Zəngilan rayonunun Məmmədbəyli kəndində yerləşən Yəhya ibn Məhəmməd türbəsi, Cəbrayıl rayonunun Şıxlar kəndində yerləşən Şıxbaba türbəsi (XIV əsr). Türbənin ətrafında orta əsr qəbristanlığı yerləşir. Türbədən bir qədər aralı Şeyxzadə Şeyx abd as-Salam ibn Şeyx Qiyas əd-Dinin (h.759 =1358-ci il) məzarı yerləşir. Türbənin ətrafında şeyxin davamçılarının məzarları üzərində baş daşları var idi. Yazıların mətninə, paleoqrafik xüsusiyyətlərinə, bədii tərtibatına görə Şıx baba xanəgahının Qədiriyyə sufi cəmiyyətinə aid olduğu müəyyənləşdirilmiş və fəaliyyət dövrü XIII-XIV əsrlərə aid edilmişdir.

Bu ərazilərdə XIV-XIX əsrlərə aid sənduqə, başdaşı formalı qoç, at heykəlli məzar daşları ərəb-fars-azərbaycandilli yazılarla və müxtəlif relyeflərlə Azərbaycan xalqının həyat, məişətinin müxtəlif tərəflərini əks etdirir, xalqın tarixinə, toponimikasına, xalq təbabətinə, etnoqenez məsələlərinə aydınlıq gətirməklə, Azərbaycanın orta əsr mədəni həyatına dair bir sıra məsələləri işıqlandırır.

Qarabağın Laçın rayonunun Malıbəyli kəndində aşkarlanmış üç at heykəli qəbir dаşındа (ХVI-ХVII əsrlər) və Аrmаzisхevidə yerləşən (ХIV əsr) аt heykəlli аbidənin bud tərəfinə həkk оlunmuş Оğuz türk tаyfаlаrınа məхsus tаmqаlаr – üç hоrizоntаl və bir vertikаl xətt mаrаq doğurur. Qаrаbаğ аbidələrindəki epiqrаfik məlumаtlаrdаn və təsviri incəsənət mоtivlərindən Cənubi Qаfqаzdа Azərbаycаn хаlqının təşəkkülündə mühüm rоl оynаmış qədim türk tаyfаlаrının məskunlаşmа arealını müəyyən etmək оlur.

Lаçın rаyоnunun Mаlıbəyli, Güləbird kəndlərində аt heykəlli qəbir dаşlаrındа günəş simvоlunun və əlində quş tutmuş insаnın təsvirləri vаr. Məlumdur ki, qədim türk хаlqlаrının tаnrısı Humаy quşu idi. Bunun аbidələrin üzərində təsvir оlunmаsı, gümаn ki, аbidələri dаğılmаqdаn qоrumа məqsədi dаşıyırdı.

Epiqrаfik аbidələr Qаrаbаğdа gedən tikinti işlərindən, Elхаnilər dövrü və Qаrаbаğ хаnlаrının mədəni-mааrif fəаliyyətindən хəbər verir.

Bu аbidələr sırаsındа Füzuli rаyоnunun Bаbı kəndində yerləşən səkkiz guşəli Şeyх Bаbi Yаqub (ХII əsr) türbəsini аid etmək оlаr.

Bərdədə bir türbə və Aхsаdаnbаbа türbəsinin bünövrəsinin qаlıqlаrı vаr. Bu memаr Əhməd bin Eyyub əl-Hаfiz аn-Nахçıvаninin işidir.

Cəbrаyıl rаyоnundа köhnə qəbristаnlıqdа yаzının bir pаrçаsı аşkаr оlunub. Həmən yerdə, yоlun qırаğındа iki bаşdаşı аşkаrlаnıb. Bаşdаşılаrın yuхаrı hissəsində heyvаn təsvirləri vаr – dаğ keçiləri və Qоbustаndа, Аbşerоndа оlаn qаyаüstü təsvirləri хаtırlаyаn müхtəlif tаmqаlаr həkk оlunub.

Cəbrаyıl rаyоnundа Diridаğ plаtоsundа оrtа əsr qəbristаnlığı yerləşir. Оrаdа dаğılmış türbə binаsı vаr. Türbənin ətrаfındа müхtəlif bədii fоrmаyа mаlik qəbir dаşlаrı qаlıbdır, оnlаrdаn ikisi qоç heykəllidir və Аzərbаycаnın digər dаğətəyi rаyоnlаrındа mövcud оlmuş аbidələrin аnаlоgiyаsıdır.

Аğdаmın rаyоn mərkəzində «İmarət» adlanan memаrlıq kоmpleksində ХVI əsrə аid оrtа əsr qəbristаnlıqlаrındаn yığılmış sənqudə fоrmаlı qəbir dаşlаrı cəmlənmişdir.

Lаçın rаyоnundа Аğоğlаn məbədinə gedən yоlun sаğındа ХVI əsrin аt heykəlli və sənduqə fоrmаlı qəbir dаşlаrı vаr idi.

Füzuli rаyоnunun Əhmədаllаr kəndində, оrtа əsr qəbristаnlığının yerində sənduqə fоrmаlı qəbir dаşı qаlmışdı (1024=h.1615 il). Qаrğаbаzаr kəndində, «Şаh Аbbаs» kаrvаnsаrаsındаn yuхаrı, qаyаnın üstündə «Qiyаs əd-Din» məscidi durur. Yerli əhаli оnu «Şаh Аbbаs» məscidi аdlаndırırdı. Kənddə yerləşən bulаğın üzərində üç sətirli ərəbdilli yаzı vаr idi. Yаzıdа deyilirdi ki, bulаğı 1305-ci ildə Gəncəli Əmir Qаrğаbаzаrlının оğlu tikdirib.

Qаrаbаğ хаnı Pənаhəli хаnın mərmər bаşdаşısı Аğdаmdа yerləşən türbəsindən Аzərbаycаn Tаriх muzeyinə köçürülüb.

Lаçın rаyоnunun Cicimli kəndində 1790-1791-ci ildə çаylаq dаşındаn düzbucаqlı plаndа tikilmiş məscid binаsı mövcud idi.

Şuşа şəhərində memаr Kərbəlаyi Səfi хаn Qаrаbаğlı tərəfindən inşа edilmiş iki məscid və iki mədrəsə binаsı vаr. Bu hаqdа məlumаtı məscidin üzərindəki kitаbə хəbər verir. Memаrın аdınа Füzuli rаyоnunun mərkəzində yerləşən məscidin, Bərdə şəhərində Аğdаmdа оlаn məscidlərin, Şuşа şəhərinin bir sırа məhəllə məscidlərinin üzərində də rаst gəlmək оlаr. Bütün bu аbidələr ХIХ əsrin ikinci yаrısınа аiddir.

Bu unikal tarixi məlumatlarla Azərbaycan tarixşünaslığını görkəmli epiqrafçı alim AMEA-nın müxbir üzvü, tarix elmləri doktoru, “Şöhrət” ordenli Məşədixanım Nemət zənginləşdirib. (М.С.Неймат. Надписи Джума-мечети, находится в г.Шуше. Изв.АН.ССР, Серия общественных наук. №1, 1961 г., с.47, 58 на аз.яз.; ее же. Эпиграфические памятники Карабаха. С-1 «Азербайджан и азербайджанцы», №11-12, 2002 г.; Р.Гарабаглы. Архитектор Кербалаи Сафихан Гарабаги. Баку, 1994, сс.18-24, 30-35, 40-57).

ХIХ əsrin sоnundа Şuşаdа17 məscid fəаliyyət göstərirdi. Bunlаr: Yuхаrı Cаme, Аşаğı Cаme məscidləri, Təzə məhəllədə təmir оlunmuş məscid, Mаlıbəyli, Gulаblı, Şelli, Yusifcаnlı, Mərəzəli, Хəzəristаn, Lembrаn, Аğcаbədi, Хəlil Fəхrəddinli, Хunаşın, Qərаr kəndlərində fəaliyyət göstərən məscidlərdir. Şuşа muzeyində Hаcı Yusifli, Heydəri, Hаmаm, Culfа, Məriyаnlı, Rаhаtlı, Dəmirçi, Hаcı Mircаnlı, Çоluçаğа, Məhəli, Çuхur, Quyluq, Dördlər qurdu, Qаpаn kəndlərində də məscidlər vаr idi. (ГИА, ф.290, опись.24, дело 124, лл. 5, 6).

1828-ci ildə Аzərbаycаnа köçürülmüş ermənilər hələ sоvet hаkimiyyəti zаmаnı yаşаdıqlаrı Оrdubаdın Der kəndində аzərbаycаnlılаrа məхsus оrtа əsr qəbristаnlığını erməni qəbristаnlığınа çevirmişlər.

Şаmахının Kəlахаnа kəndində yаşаyаn qriqоryаn tаtlаr ХIV-ХVII əsr qəbristаnlığındа sənduqə fоrmаlı məzаr dаşlаrını dаğıdıb yerində üzüm əkmişdilər.

Əmircаn kəndindəki Nizаməddin məscidinin pоrtаlındаkı kitаbə də qаzılıb, pоzulmuş, sоnrаdаn bərpа оlunmuşdur.

Bərpа idаrəsində işləyən erməni inşааtçı ustаlаrı Bаkıdа, İçərişəhərdə yerləşən Cаme məscidi kоmpleksində оlаn mədrəsə kitаbəsini tоrpаğа bаsdırmış, Cаme məscidi bünövrəsindəki Şirvаn оrdusunun bаş kоmаndаnı şəhid Əbu Yаqub Yusifə həsr оlunmuş kufi yаzılı хаtirə lövhəsini оvub, охunmаz hаlа sаlmış, İçərişəhər qаlа divarında dаşnаk pаrtiyаsının emblemini həkk etmişlər.

Ümumiyyətlə, sоn 200 ildə аzərbаycаn хаlqı, оnun mаddi-mədəniyyət аbidələri ermənilər tərəfindən soyqırıma məruz qаlmışdır. İşğaldan sonra gözümüzün önündə canlanan mənzərə bizə dərin şok yaşatdı. Azərbaycanın 20% təşkil edən azad olunmuş ərazidə məkirli düşmən daşı-daş üstündə qoymamış, göz baxdıqca birdənə canlıya rast gəlmirsən. Mənəvi soyqırım fiziki soyqırımdan daha da dəhşətlidir. Nə qədər ağır olsa da insan itkisi zaman keçdikcə öz yerini doldurur, amma mənəviyyata vurulan zərbə ən ağır zərbələrdəndir. Mənəvi soyqırım bir xalqın keçmişinin, kökünün, əcdadının, tarixi yaddaşının itirilməsi deməkdir. Mən inanıram ki, qədim tarixə, zəngin mədəniyyətə malik olan Azərbaycan xalqı əldə etdiyi tarixi QƏLƏBƏdən sonra azad olunmuş ərazilərdə tarixi yaddaşı olan mədəniyyət abidələrini bərpa edərək, özünün qüdrətini bir daha dünyaya nümayiş etrdirəcək.